Sezonowe objawy
Depresja nazywana sezonową ma takie same podstawowe objawy, jak inne postaci tej choroby, przy czym muszą występować minimum dwa tygodnie i nawracać przez co najmniej dwa kolejne sezony. Najczęściej występującym typem depresji sezonowej jest zimowa, której symptomy pojawiają się w październiku, listopadzie i ustępują na przełomie marca i kwietnia. Rzadziej występuje depresja rozpoczynająca się i trwająca wiosną, a czasem do końca lata.
Dodatkowym objawem, często relacjonowanym przez osoby cierpiące na depresję sezonową, jest niepohamowany apetyt na słodycze i pokarmy o dużej zawartości węglowodanów. Niektórzy badacze upatrują przyczyny takich preferencji żywieniowych w podnoszeniu się poziomu serotoniny po spożyciu węglowodanów. Serotonina jest bowiem neuroprzekaźnikiem związanym z występowaniem i ustępowaniem objawów depresji.
Zobacz też: Helioterapia - słońce lekarzem?
Etiologia depresji sezonowej
Przyczyny depresji sezonowej nie są do końca znane, jednak okresy występowania objawów nasuwają podejrzenie, że możliwy jest jej związek z brakiem odpowiedniego nasłonecznienia, zwłaszcza w godzinach porannych, co zaburza rytm sen-czuwanie i powoduje zachwianie równowagi hormonów i neuroprzekaźników. Na powiązanie depresji sezonowej z poziomem nasłonecznienia w miesiącach zimowych może wskazywać także dobra reakcja na fototerapię.
Zobacz też: Jak poprawić sobie nastrój?
Terapia
Oprócz fototerapii, czyli leczenia światłem, można stosować psychoterapię i farmakoterapię, przy czym najskuteczniejszą kombinacją wydaje się być, wg relacji dużej części cierpiących na depresję sezonową, połączenie fototerapii z farmakoterapią.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
