Jak poradzić sobie ze stresem?

Spędzaj dużo czasu na świeżym powietrzu/ Fotolia
Techniki relaksacyjne, aktywność fizyczna, sport – każdy ma własny sposób, by skutecznie zwalczać stres. Okazuje się, że to jakie metody wybieramy, by pozbyć się stresu, uzależnione jest od naszych indywidualnych cech. Zobacz, jakie strategie walki ze stresem podejmują pesymiści, a jakie optymiści!
/ 15.07.2011 10:06
Spędzaj dużo czasu na świeżym powietrzu/ Fotolia

W pułapce stresu

Pomimo że istotna rola przypisywana jest strategiom i stylowi radzenia sobie ze stresem, który – według Heszen-Niejodek (2004, s. 239) – rozumiany jest jako: „specyficzna dyspozycja człowieka do zachowania w tej szczególnej klasie sytuacji, jaką jest sytuacja stresowa”, autorka ta stwierdza, że wyniki badań dotyczące problematyki wpływu stylu na strategie radzenia sobie ze stresem a chorobą ilustrują bardzo złożony charakter wzajemnych zależności.

Różne choroby – różne strategie?

Na przykład wśród pacjentów kardiologicznych okazało się, że to raczej emocje wpływały na strategie radzenia sobie ze stresem, a nie odwrotnie. Literatura prezentująca wyniki badań dotyczące roli osobowości w radzeniu sobie ze stresem ilustruje pośredniczącą rolę strategii regulacji emocji pomiędzy osobowością a obecnością symptomów somatycznych.

Polecamy: Stres a osobowość typu A

Jak stresują się pesymiści

Badania (Hart, Hittner 1995) wykazały, że pesymizm jest pozytywnie powiązany z ucieczkową strategią, a ujemnie skorelowany ze strategią konfrontacyjną i nastawioną na rozwiązanie problemu.

Stres u optymistów

Optymizm korelował pozytywnie z konfrontacyjnym radzeniem sobie i strategiami rozwiązującymi problem, a negatywnie ze strategiami ucieczkowymi. Wyniki te są zgodne z badaniami Charlesa Carvera (2004), w których optymizm był powiązany z aktywnym radzeniem sobie i odwoływaniem się do humoru.

Wewnętrzna i zewnętrzna kontrola

Odnotowano również, że wysoka samoocena, wyższy optymizm i wewnętrzna lokalizacja kontroli przewidywały redukcję stosowanych strategii ucieczkowych. Częstsze stosowanie aktywnych, zorientowanych na problem strategii radzenia sobie było predykatorem większego optymizmu i większego udziału osobistej kontroli.

Natomiast zewnętrzna lokalizacja kontroli korelowała negatywnie ze strategiami zadaniowymi, ale pozytywnie z ucieczkowymi (Gomez, 1997).

Dotychczasowe modele ujmujące interakcje pomiędzy określonymi dyspozycjami osobowościowymi a stresem charakteryzują je jako względnie stabilne, ale nie wyjaśniają, dlaczego efekty tych powiązań są już mniej stałe (Carver, 2004; Segerstrom, 2006).

Polecamy: Dobry charakter - kto go ma?

Fragment pochodzi z książki „Zmęczenie a zdrowie i choroba (perspektywa psychologiczna)” Gabrieli Chojnackiej-Szawłowskiej (Impuls, 2009). Publikacja za zgodą wydawcy.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA