Związek formalny
Związek formalny jest związkiem, w którym więź łącząca partnerów ma charakter wyłącznie formalny, odnosi się do małżeństwa, w którym brak więzi uczuciowej i seksualnej. Funkcjonowanie tego typu związku jest „ustalone”, przypomina niepisaną umowę dotyczącą różnych spraw, np. budżetu, kwestii wychowania, czasem regulującą także stosunki pozamałżeńskie.
Polecamy: Kompleksy? Nigdy w życiu!
Związek formalny jest zwykle rezultatem chęci zachowania pozorów „dla dobra dzieci”, ale może także wynikać z samych motywów zawarcia małżeństwa, jak korzyści materialne.
Związek niedojrzały
Związek niedojrzały tworzony jest przez partnerów, którzy pozostają ze sobą w relacji „dziecko-dziecko”. Nieprzygotowanie do życia rodzinnego i pełnienia ról małżeńskich prowadzą do trudności w pogodzeniu własnych oczekiwań i potrzeb z oczekiwaniami i potrzebami partnera.
Małżonkowie wzajemnie narzucają sobie odmienne wizje związku i nie potrafią skutecznie rozwiązywać mnożących się konfliktów. Ich osobowość jest niedojrzała, są nadmiernie związani ze swoimi rodzinami pochodzenia oraz unikają przejęcia odpowiedzialności za własne życie, w tym także więź małżeńską.
Związek rywalizacyjny
W związku rywalizacyjnym ma miejsce stała walka o dominację. Małżonkowie starają się rywalizować na polu sukcesów zawodowych i finansowych, w obszarze towarzyskim, chętnie podkreślają także swoje lepsze pochodzenie społeczne. Walka może nie odbywać się w świecie realnym, lecz dotyczyć jedynie fantazji. W związku tego typu porażka partnera jest powodem do radości, a jego sukces odbierany jest jako własna klęska.
Trwa także rywalizacja seksualna, w sposób jawny, przez ośmieszanie partnera lub ukryty – zachowania masturbacyjne przy zachowanej zdolności współżycia. W końcu partnerzy uciekać się mogą do przemocy fizycznej oraz psychicznej.
Polecamy: Jak ustalić granice w związku?
Związek opuszczonego gniazda
Związek opuszczonego gniazda dotyczy momentu, w którym dzieci usamodzielniają się i opuszczają dom. Wkroczenie małżeństwa w fazę „pustego gniazda” samo w sobie nie jest patologią, lecz naturalnym etapem w cyklu życia rodziny. O patologii mówić można, gdy partnerzy dokonują negatywnego bilansu związku, zaburzona zostaje komunikacja oraz słabnie zainteresowanie seksualne, przy zachowanej sprawności seksualnej.
